همه ما در زندگی دوره هایی از قبض و بسط یا گرفتگی و گشایش در امور را تجربه کرده ایم. امروز از خودم پرسیدم این قبض و بسط برای چیست و چرا به طور متناوب تکرار می شود؟ آیا میتوان در همین زندگی دنیوی، به مرحله ای رسید که فقط گشایش را تجربه کنیم ؟ چگونه می شود؟ حس درونی ام به من گفت قرآن را باز کنم. دو صفحه مربوط به سوره یونس آیات ۲۱ تا ۳۳ آمد. در این آیات به وضوح جواب سوالات آمده است. من ترجمه آیات ۲۱ تا ۲۶ را در اینجا می آورم.
و چون مردم را پس از رنج و آسیبی که به آنان رسیده ، رفاه و آسایشی بچشانیم ، ناگاه در آیات ما به نیرنگ و بداندیشی برخیزند. بگو خدا در کیفر و مجازات ، سریع تر و کارامدتر است.مسلما فرستادگان ما انچه نیرنگ و بداندیشی می کنید ، ثبت می کنند[۲۱] . او کسی هست که شما را در خشکی و دریا گردش می دهد، تا انگاه که در کشتی ها باشید و کشتی ها مسافرانش را با بادی ملایم و آرام حرکت دهد و کشتی نشینان به آن باد ملایم و آرام شادمان شوند ، ناگاه بادی تند و سخت بر آن کشتی وزد و از هر طرف موجی سهمگین بر آنان تازد و یقین کنند که در محاصره افتاده اند. خدا را در حالیکه ایمان و عبادت را از هر گونه شرکی برای او خالص می کنند، میخوانند که اگر ما را از این نجان دهی ، مسلما و قطعا از سپاسگزاران خواهیم شد [۲۲] . پس هنگامیکه آنان را نجات بخشد ناگهان در زمین به ناحق تجاوز و سرکشی می کنند. ای مردم تجاوز و سرکشی شما فقط به زیان خود شماست در پی متاع دنیا. انگاه بازگشتتان به سوی ماست . پس شما را به اعمالی که همواره انجام می دادید، آگاه می کنیم[۲۳] .
در حقیقت داستان زندگی دنیا مانند آبی است که از آسمان نازل کردیم، پس گیاهان و روییدنی های زمین را از آنچه مردم و چهارپایان از آن می خورند ، با آن آب درآمیخت تا انگاه که زمین زینتش را بر خود گرفت و اهل آن گمان کردند که قدرت از آن دارند . فرمان ما در شبی یا روزی به زمین رسید. پس همه گیاهان را به صورت گیاهان خشک درو شده درآوردیم که گویی دیروز وجود نداشته. این گونه نشانه ها را برای گروهی که می اندیشند ، بیان می کنیم[۲۴]. و خدا به سرای سلامت و امنیت دعوت می کند و هر که را بخواهد به راه راست هدایت می نماید[۲۵]. برای کسانیکه نیکی کردند ، پاداش و افزون است و چهره آنان را سیاهی و خواری نمیپوشاند. آنان اهل بهشت اند و در آن جاودانه اند[۲۶].
همانطور که در آیات روشن است ، هر قبض و بسطی، بازتابِ افکار ،نیات و اعمال انسان است. رنجی که انسانها تجربه می کنند یا بازتاب خودشان است یا درسی است که آمده تا به انسان برای رشد و رسیدن به خواسته هایش کمک کند. جریانِ هدایت خداوند همواره وجود دارد اما انسانی که از آگاهی کافی برخوردار نباشد به هنگام رنج، بعد از مدتی مستاصل شده و از خدا راه نجات و رهایی می خواهد و خدایی که بخشنده و مهربان است به خواسته او پاسخ داده و او را از رنج و سختی آزاد می کند. ولی انسان به محض رهایی و گشودگی، به جای سپاسگزاری ، لطف خدا را فراموش کرده و دوباره همان روش قبلی خود را که پیروی از اندیشه اهریمنی است در پیش می گیرد و هر خیر ونعمتی که از طرف خداست را محصولِ قدرت خود دانسته و غرق در زندگی دنیوی می شود.
در صورتیکه فرد از اندیشه های منفی حذر نکند و به راه درست نباشد با رنج و گرفتگی جدید مواجه می شود. چرا که اگر به این رویه ادامه دهد ،غفلت و ناسپاسی و تکبرِ ناشی از داشته ها ، وجودش را می گیرد و طوری سقوط می کند که برگشت برای او بسیار سخت می گردد. لذا کائنات مرتبا با رنج های جزيی به او هشدار میدهد تا به آن مرحله سخت نرسد . اما اگر فرد توجه نکند قبض طولانی می شود تا زمانی که به خود آید.
خدایی که خیر مطلق است برای همه انسانها سلامتی ،امنیت و فزونی میخواهد . اگر انسان به این مهم آگاه باشد که آنچه انجام می دهد به واسطه انرژی خداوند است و بدونِ این انرژی،قادر به انجام کوچکترین کار نخواهد بود ، اگر هیچ چیز را از خود نداند و نعمتهایی که خداوند هر روز به او می دهد را عادی نپندارد ، اگر بداند هر آنچه که در زندگی کسب کرده اعم از دستاوردهای مادی و معنوی به واسطه لطف خداوند است ، آرامش بیشتری داشته لذا گرفتگیِ کمتر و گشایشِ بیشتری را تجربه می کند. هر چه فرد بیشتر در این راستا بکوشد و در نشانه های خداوند تامل کند به مرحله ای میرسد که باتاب افکار و اعمال درستش ، به صورت زیبا تجلی می یابد و طبق آنچه که به جهان مادی ارسال کرده زندگی باشکوه را تجربه میکند.
بدود دیدگاه